To przedszkole

 

Jeżeli ktoś próbował zapisać dziecko do przedszkola tzw. państwowego to doskonale wie, że o wyborze nie może być mowy. Nie da się poszukać tego najlepszego w mieście (czy też kilku, o ile w ogóle mamy opcję wyboru) zapiać dziecka i cieszyć się, że dostało się tam gdzie jest najfajniej.
Dostanie się dziecka do przedszkola to dla wielu z nas niemal jak trafienie szóstki w totka :) . Nam się taka szósta można powiedzieć trafiła dwukrotnie. Rycerz dostał się do dwóch przedszkoli. Co ciekawe w tym "pierwszym" (czyli tego pierwszego wyboru) poinformowano nas, że mam się nie przejmować już innymi przedszkolami. Nie muszę już tam chodzić, sprawdzać, ani gdyby szczęście nam dopisało (w co panie dyrektorki wątpiły) informować, że nie zapiszę dziecka do tego przedszkola.

I jakież było moje zdziwienie kiedy zadzwoniła do mnie Pani dyrektor z przedszkola drugiego wyboru z pytaniem czy zamierzam do nich dziecko zapisać. Raz, że było mi głupio, że być może jakiemuś dziecku blokujemy miejsce, dwa ... no właśnie.

Do każdego przedszkola do którego składałam papiery zabierałam Rycerza. Przyglądałam mu się pilnie jak reaguje na budynki, na panie, na dzieci. Mnie najbardziej spodobało się przedszkole drugiego wyboru, Michałowi też się ono spodobało choć porównywalnie z przedszkolem "pierwszego wyboru". Nie wiem co mnie właśnie w tym przedszkolu ujęło. Może cisza i spokój wokoło, brak ruchliwych ulic, stary budynek (który trochę przypominał mi moje przedszkole) no nie wiem.

Wybór tego przedszkola do którego pójdzie moje dziecko jest podyktowany raczej bliskością usytuowania, niż czymkolwiek innym. Podobało mi się w nim, ale taką przyjemną atmosferę poczułam właśnie w tym drugim przedszkolu. 

Dziś był dzień otwarty. razem z mężem poszliśmy zobaczyć dowiedzieć się jak to będzie. Michał nie będąc dzieckiem nieśmiałym (delikatnie mówiąc) czuł się jak ryba w wodzie. Zero nieśmiałości czy skrępowania. Panie opiekunki poinformował głośno i donośnie jak się nazywa, podczas zabawy w balonika stwierdził, że on to jednak woli bawić się w "cifcię", a na placu zabaw był w raju.  I to mnie cieszy najbardziej.

Co więcej się dowiedziałam. Ano przedszkole jest jak to Pani wychowawczyni poinformowała "przedszkolem leżakującym" czyli czy się chce czy nie leżeć trzeba. Ten punkt programu w rodzicach wzbudził chyba najwięcej emocji. Jak się okazało Rycerz wyjątkiem nieśpiącym w dzień nie jest. Gdyby dziecko spać w dzień nie chciało to ... można je odebrać przed leżakowaniem. No to ja się pytam po co dziecko idzie do przedszkola? I ilu rodziców pracuje w dogodnych dla przedszkola godzinach? Mają być dwie grupy maluchów. Na naszą propozycję, żeby zebrać z tych dwóch grup dzieci, które nie śpią i niech się bawią na przykład w innej sali stwierdzono, że pani dyrektor na to się nie godzi.
Potem jeszcze usłyszałam zapewnienie, że przecież po pół roku to i tak większość dzieci już się godzi z tym leżakowaniem. No cóż tylko po kolejnym pół roku tego leżakowania pozbawione będzie.

Oczywiście to życie zweryfikuje wszystko. Albo dziecię będę zabierać przed leżakowaniem o ile dam radę, albo będzie leżakować co rozwali nam rym wieczorny, albo zdarzy się cud i wszystko będzie ok :)