Przestać się ścigać

 

Przestać się ścigać - to tak łatwo powiedzieć. Nie ścigaj się, nie konkuruj, nie porównuj. Nawet nie wiesz kiedy, a dajesz wciągnąć się w te trybiki. Zawsze znajdą się takie osoby, które choćbyś nie zechciał człowieku ściągać się z Tobą będą. I pal licho, że to one w wyścigu startują, że ty tylko jesteś jakimś punktem odniesienia dla nich, że one nie interesują Cię gdy po raz enty usłyszysz wyścig w końcu wierzysz, że tak trzeba.

Niestety takie ściganie bardzo daje się we znaki w blogowaniu. Nieustannie jest się porównywanym, choć sam się nie porównujesz. Straszna to rzecz, ale sama przez chwilę dałam się złapać w tą pułapkę. Na całe moje szczęście tylko przez moment odebrało mi zdolność logicznego myślenia. Zaglądałam w statystyki, przeliczałam, kalkulowałam. Wnioski były bardzo smutne - nie istnieję i nie zaistnieję. Blog zamknąć, oddalić się, nie wracać. Nikt mnie tu nie chce, nie robię nic dobrze, no doopa....

Codziennie, poranne gapienie się w monitor, a pod palcami nie słychać stukotu klawiatury. Nic z siebie wycisnąć nie daje się rady i poranna woda z cytryną nic daje  W głowie pustka, a pod dupą się pali bo przecież coś napisać trzeba.  Wieczorem zasnąć nie można bo tekstu na bloga nie ma. Tydzień, jeden tydzień takich boleści. Każdy temat za bałachy (po co pisać o niczym), za poważny (no o tym to dyskutować nie będą chcieli), za kontrowersyjny (no na tym popularności to się nie buduje). I znowu zaglądanie do statystyk - nie drgnęły. No to na inne blogi. Tam komentują, a piszą o tym jak dziecko zjadło skórkę z chleba, a ty piszesz jak świat zbawi, a tu echo.

Kończy się rok, zaczynają się pojawiać "wielkie rankingi" blogów, "blogowych nadziei", swoiste naznaczanie przyszłych sław blogosfery. I nie wiem czy to również nie przez to znikają kolejne blogi. Blogi, które naznaczone nie zostały, którym skrzydła ktoś podciął, bo mu się szata graficzna nie podobała,  bo do szerszej publiki nie trafił, bo teraz tak się nie pisze, bo mało komentują, bo kampanii reklamowych nie ma.

Z bólem serca żegnam się z kolejnymi ciekawymi miejscami, z którymi zdążyłam się zżyć i je polubić.

W tym 2015 życzę wam, żebyście nie musieli się z nikim ścigać.