Opieka zdrowotna - miało być lepiej

Dziecko moje było na tyle łaskawe, że przez trzy lata nie chorowało praktycznie wcale.Nawet jak poszedł do przedszkola nie od razu postanowił chorować. Niestety kiedy się zaczęło tak leci - tydzień/dwa tygodnie w przedszkolu, tydzień w domu. Niestey problemem jest dostanie się do własnego lekarza. Nie mówię już o sytuacji kiedy dziecko zaczyna coś brać w weekend. O pomocy weekendowej chyba powinien powstać całkiem osobny post.

Cała seria nieszczęść zaczęła się w jakiś jesienny weekend. Dziecko dostało gorączki i zaczęło skarżyć się na ból gardła. W obawie, że rozwinię się coś paskudnego pojechaliśmy na "świąteczną pomoc".Oczywiście pediatry bark, wszak wszyscy wiedzą, że dzieci to mali ludzie więc cóż to takiego trudnego zdiagnozować trzylatka. No i wszyło, że Rycerz ma anginę. Pierwszy raz z antybiotykiem zaliczony. Szczęście, że lekarka choć dobrze dawkę dobrała, bo każąc nam wybrać antybiotyk do końca nie pomyślała, że będzie to trawać MIESIĄC.

U pediatry dostałam ocharzan, że bez potrzeby tak szybko poleciałam do lekarza - miałam czekać, aż się coś wykluje.

Chwila spokoju i Rycerz zaczyna kaszleć. Odczekałam dwa dni i poszłam do pediatry. Okazało się, że nasz lekarz został odelegowany na inną placówkę, wieć idę do tego co jest. Lekarka osłuchała Rycerza, stwierdziła przeziębienie i zaleciła szeroko reklamowane środki. Po trzech dniach nastąpił spokój, po kolejnych dwóch nawrót kaszlu. W końcu trafiliśmy do własnego pediatry. Diagnoza, zapalenie oskrzeli i antybiotyk.

Po tygodniu, jadna z mam postanowiał przyproawadzić do przedszkola dziecko, które wymiotowało całą noc "bo ona tak bardzo lubi chodzi do przedszkola" i następnej nocy Rycerz postanowił pójść w ślady koleżanki z przedszkola. Traf chciał, że była to sobota. Nauczona doświdczeniem postanowiałm iść do jedynego szpitala dziecięcego w mieście sądząc, że tam jakiś dyżur będzie.
Nic bardziej mylnego, "nie mamy izby przyjęć, a tu można przyjść tylko ze skierowaniem do szpitala". Na pytanie co mam robić, polecono mi czekać pod gabinetem i liczyć na cud, że pediatra łaskaiwem nas przyjmnie. Nie czekałabym gdyby nie właczyłą się biegunka.
Szczęście lekarz się zlitował i przyjął nas po prawie dwóch godzinach czekania.

Minęły kolejne dwa tygodnie i Rycerz znowu zaczął kaszleć. Nie czekałam, sprawdziłam czy jest 'nasz" lekarz i kiedy przyjmuje i poszłam na wizytę. Stwierdzono zwykły kaszel. Dystałam syropy i po trzech dniach było po. Nie minął tydzień i znowu pokasływnie o sobie przypomniało, tyle że tylko w nocy. Na wizycie lekarka stwierdziła że to nic takiego. Po weekendzie Rycerz poszedł do przedszkola. I go "rozebrało".

Poleciałam po dziecko, a następnie do przychodni. O godzinie 14.20 nie było już żadnego pediatry! Wysłano nas na drugi koniec miasta do innej przychodni. Lekarka o brudnych paznokciach stwierdziła, że:
- jesteśmy złymi rodzicami, gdyż pokaszlujące dziecko puściliśmy do przedszkola,
- nasze lekarka jest głupia
- ja jestem niespełna rozum bo nie zanotowałam jaki antygiotyk Rycerz brał poprzedno - cóż wydawało mi się, że jest system informatyczny wprowadzon, ale jak wiedać mylę się. Nie wzięłam pod uwagę, że nie każdy umie komputery obsługiwać.

Teraz rozglądam się za prywatnym lekarzem pediatrą.