Jeden z nielicznych postów o moich dzieciach, a raczje o dziecku numer dwa

Fakt 1:  Nie chciałam ujawniać w ogóle informacji, że jestem w ciąży. Prawdę powiedziawszy, gdyby nie spotkanie blogowe pewnie nic bym nie mówiła.
Fakt 2: Mam wielkie opory przed mówieniem czegokolwiek o dziecku numer dwa
Fakt 3: Mam wielkie opory przed mówieniem czegokolwiek o swoim życiu prywatnym.

Nie wynika to chęci wprowadzania aury tajemniczości, wzbudzenia ciekawości czy popularności. Wynika to ze strachu. Blog już nie jest kameralnym miejscem spotkań paru znajomych mam. Z każdym miesiącem przybywa czytelników i mówimy tu o kilkudziesięciu tysiącach osób miesięcznie.
Mówimy tu o miłych komentarzach i mailach, ale również o hejterach o złośliwościach, których zwyczajnie nie publikuję i na które ne odpowiadam.

Jest jednak wiele osób, które znam od lat, które odwiedzają bloga i z którymi zżyłam się przez ten czas. I czuję się wobec nich trochę nie w porządku, że tak odcinam ich od "naszego świata".

No więc kochani, to jeden z nielicznych postów o moich dzieciach.

Jestem mamą dwójki dzieci. Jakże to brzmi dumnie :)

Rycerz został bratem i kocha swoją siostrę nad życie. Tak dziecko numer dwa jest płci żeńskiej :) o czym szczerze mówiąc wiedziałam od samego początku. Ot przeczucie.

Nie robiło mi to specjalnej różnicy czy to będzie chłopiec czy dziewczynka. Nie miałam życzeń i wymagań odnośnie płci chciałam żeby było zdrowe.

Rodziłam przez CC, a Karolina (bo tak jej na imię) urodziła się prawie w samo południe dziewiątego listopada.

To jak zachowuje się Rycerz przechodzi moje najśmielsze oczekiwania. Jest najukochańszym bratem na świecie. Jakby mógł robił by wszystko przy siostrze. Na razie śpiewa jej kołysanki, opowiada bajki i całuje i przytula i kocha.

Ostanie tygodnie to najpiękniejszy i niestety najkoszmarniejszy okres w naszym życiu. Takich chwil szczęścia nie przeżyłam jak dotąd nigdy. Niestety jako, że nie można mieć wszystkiego szczęście okraszone jest strasznym bólem fizycznym - mam zapalenia barku, które skutecznie uniemożliwia mi sen, a do niedawna również uniemożliwiał opiekę na dzieckiem.

Mam nadzieję, że zrozumiecie dlaczego tak skąpo mówię o swoim życiu.